Het is een onzekere tijd! Minder dan ooit heb ik de controle. Zal ik ziek worden? Zal ik het ook zo benauwd krijgen? En is er dan nog een ziekenhuisbed voor me? Waar dreigt het gevaar? Wie draagt het bij zich? Zullen mijn dierbaren gezond blijven? Zal ons inkomen kelderen? Zullen we ons werk behouden? Wat moeten we geloven? Hoe moeten we ons gedragen? Kan ik de harmonie bewaren? Hoe lang gaat het duren? Kunnen de gezinnen met schoolgaande kinderen dit volhouden? Hoe zal de toekomst eruit zien? Minder dan ooit weet ik wat morgen brengen zal.
Van nature ben ik geneigd om gauw bezorgd te zijn. Ik merkte bij mezelf dat ik in de mooie zonnige aprildagen liep te piekeren hoe warm het in augustus wel niet zou kunnen zijn als de zon nu al zo pittig is. In plaats van te genieten van de heerlijke dagen, betrapte ik me op de zorgen voor wat komen kan. Er is een grieppandemie, komt er ook een enorme droogte? En een grote hitte? En een hongersnood in grote delen van de wereld? Naast alle rampen die er al zijn wereldwijd?
En wat me nog het meeste bezig houd: welke plek geef ik God in dit alles? Durf ik voluit te belijden dat ik geloof dat God de uiteindelijke regie heeft en dat ik me van Hem afhankelijk weet, ook als de berichtgeving alleen spreekt over wetenschappelijke onderzoeken, statistieken en oorzaken en gevolgen? Als de hoop gevestigd wordt op een vaccin en op quarantaine en op allerlei hygiëne maatregelen , op een sterke leider wellicht, durf ik dan tegen te zeggen dat mijn hoop gevestigd is op de Heere mijn God? Vertrouw ik echt op God, dat hij alle dingen zal doen meewerken ten goede voor die Hem liefhebben? Ik kan mezelf soms zo tegenvallen.
Ja, het is een onzekere tijd en ik ben regelmatig een onzeker, angstig mensenkind. Maar zeker is dat ik vandaag, dat ik nu leef! Vandaag ontvang ik en vandaag ben ik nog gezond. Vandaag is er zoveel waar ik van genieten kan, waar ik voor danken kan. Vandaag schijnt er een heerlijke zon en bloeien er prachtige bomen en zijn er bermen vol bloemen. Vandaag wordt er voor de komende week ook heerlijke regen voorspeld. Vandaag is er brood op de plank en alles wat we nodig hebben. Vandaag is Gods Woord er als mijn dagelijks manna. Vandaag zijn er Gods beloften, niet alleen voor vandaag maar voor iedere dag, tot over de dood heen. Vandaag zijn er mensen die van me houden en van wie ik houd.
Dat leert mij deze dagen: leven bij de dag. Déze dag ontvangen uit Gods Hand. Déze dag zien met ogen die al de schoonheid ervan in zich opnemen. Déze dag horen met oren, die bereid zijn te luisteren, luisteren naar die medemens in nood, naar dat verhaal van mijn buur. Maar ook en in de eerste plaats luisteren naar God en Zijn Woord. Déze dag mijn handen uit de mouwen steken en doen wat mijn hand vindt om te doen: een kaartje, een telefoontje, een bloemetje. Déze dag gaan, waar mijn voeten mij brengen, wat mijn hart mij ingeeft. Déze dag spreken, woorden van meeleven, vriendelijk en zachtmoedig. Zacht, ja en ook moedig. Moedig om God ook in mijn woorden de plek te geven, die ik weet dat Hij heeft: Hij zit op de Troon! Leven, deze dag leven. Wetend dat God er morgen ook zal zijn.